86. WORD sprawcą bałaganu na drogach

Wiele osób, niestety także tych uważanych za ekspertów od ruchu drogowego, twierdzi, że bałagan na polskich drogach to wynik niewłaściwego prawa oraz wadliwego procesu nauczania w Ośrodkach Szkolenia Kierowców. Ostatnio resort postanowił wzmóc kontrole procesu szkolenia, zapominając, że instruktor OSK tak szkoli jak wymaga tego od niego bardzo często bezkrytyczny i niedouczony państwowy egzaminator z Wojewódzkiego Ośrodka Ruchu Drogowego (WORD), o czym pisałem w poprzednim poście. 

Niestety nikt z decydentów, świadomie lub nie, pomimo wyroków sądowych, nie chce zrozumieć, że żaden egzaminator, szczególnie ten który ukończył studia z zakresu socjologii, bankowości, polonistyki, historii, teologii (były egzaminator, a obecnie rzecznik instruktorów) czy jak np. egzaminator nadzorujący warszawskiego WORD i szef zespołu ekspertów od zasad ruchu i BRD oficyny wydawniczej Grupa IMAGE, specjalista od zarządzania zasobami ludzkimi, nawet jak uzupełni te studia szkoleniem w WORD albo rocznymi zaocznymi studiami podyplomowymi z zakresu BRD lub rekonstrukcji wypadków drogowych, NIE JEST uprawniony do INTERPRETOWANIA ustawowych zapisów Kodeksu drogowego, że o karygodnym manipulowaniu obowiązującym w Polsce i Polskę prawem nie wspomnę.

Takich uprawnień nie ma także żaden z dyrektorów powstałych w 1997 roku WORD, nawet gdy nazwie siebie AUDYTOREM, członkiem elitarnej koterii o samozwańczej i mylącej nazwie Krajowa Rada Audytorów działającej w cieniu Stowarzyszenia Dyrektorów WORD. Ci ludzie, podobnie jak nasi drogowcy i organizatorzy ruchu, do dziś rozumieją obowiązujące prawo wg nieobowiązujących jego zapisów z 1983 roku.

Wbrew tym „fachowcom” z WORD, KRA czy takich wpływowych koterii, jak np. Klub Inżynierii Ruchu na czele z ministerialnym urzędnikiem i wieloletnim Krajowym konsultantem do spraw inżynierii ruchu, który nie rozumiejąc zasad ruchu drogowego wg obowiązującej ustawy Prawo o ruchu drogowym i Konwencji wiedeńskiej w tej sprawie, publicznie domaga się wprowadzenia do Kodeksu drogowego definicji RONDA, czym ośmiesza siebie i Ministerstwo Infrastruktury, zapisy aktualnie obowiązującego Kodeksu drogowego (1997 r.-ustawa i 2002 r. – rozporządzenie w/s znaków) są co do zasady zgodne z obowiązującymi Polskę umowami międzynarodowymi.

O organizacji ruchu na europejskich drogach w pierwszej kolejności decyduje ich, zgodne z Porozumieniami europejskimi oznakowanie poziome i pionowe oraz sygnalizacja świetlna, przy czym brak oznakowania jest też oznakowaniem. Kształt obiektu czy przebieg drogi, wymiary konstrukcyjne czy inne parametry techniczno-budowlane nie decydują, choć niekiedy wymuszają, o organizacji ruchu.

Kierujący jest zobowiązany poruszać się na drogach zgodnie z obowiązującymi zasadami ruchu właściwie co do miejsca na drodze i jego oznaczenia. Doskonale wiemy, że ta sama droga czy obiekt z różnych powodów może mieć różną organizacje ruchu bez ingerencji w jego budowę, lub tą samą organizację ruchu można zachować po przebudowie drogi lub drogowego obiektu.

Problemem jest brak właściwego rozumienia przez inżynierów ruchu i służby drogowe obowiązujących od 1997 roku zasad ruchu i od 2002 roku znaczenia dyspozycji wielu ważnych znaków drogowych. Od dwóch dekad, pomimo licznych organizacji pozarządowych i Rzecznika praw obywatelskich, pozwalamy robić z siebie jako społeczeństwo pośmiewisko, gdyż posługujemy się w tej materii albo wymysłami interpretacyjnymi twórców Kodeksu drogowego z 1983 roku, w wielu miejscach sprzecznego z Konwencją wiedeńską o ruchu drogowym, lub wg nieuprawnionych wymysłów Krajowej Rady Audytorów. W OBU PRZYPADKACH te interpretacyjne wymysły są obowiązującym w WORD prawem korporacyjnym wg którego szkoli się i egzaminuje nie tylko kandydatów na kierowców, ale także egzaminatorów i instruktorów OSK.

To dyrektorzy i egzaminatorzy WORD, z racji pełnionej funkcji, stali się BEZPRAWNIE autorytetami dla drogowców i inżynierów ruchu. Znany polski profesor, specjalista od budowy dróg i inżynierii ruchu oświadczył mi, że ekspertem z zakresu zasad ruchu jest dla niego znany mu dyrektor Ośrodka Ruchu Drogowego, a sami studenci przyznają, że znakowanie, a zatem organizacja ruchu to temat, z powodu trwającego od bardzo dawna chaosu interpretacyjnego, traktowany zupełnie marginalnie. Zasada jest powielanie istniejących rozwiązań bez analizy ich poprawności z punktu widzenia obowiązującej ustawy Prawo o ruchu drogowym (1997) i rozporządzenia w sprawie znaków i sygnałów drogowych (2002).

Czy w tej sytuacji, gdy projektantem organizacji ruchu może być osoba bez żadnych uprawnień, któryś z projektantów odcinka nowej drogi lub jej przebudowywanego fragmentu odważy się przedłożyć do uzgodnienia lub oceny projekt organizacji ruchu obiektu budownictwa drogowego typu rondo z podporządkowanymi wszystkimi wlotami BEZ ZNAKÓW C-12? A jak uzasadni w oparciu o obowiązujące przepisy dotyczące zasad ruchu drogowego  postawienie znaku STOP na skrzyżowaniu na drodze z pierwszeństwem?

Który z projektantów ma świadomość czym w rozumieniu obowiązującego od dwóch dekad prawa jest "skrzyżowanie o ruchu okrężnym" i czy znaczy tyle samo co "skrzyżowanie z ruchem okrężnym" o którym jest wielokrotnie mowa w wielu miejscach sprzecznej z prawem czerwonej książeczce, a nie ma ani jednego słowa o takim skrzyżowaniu w Kodeksie drogowym? Czy projektant organizacji ruchu wie czym jest "ruch okrężny" skoro na wlocie obiektu zorganizowanego wg tego znanego od ponad wieku i bez przerwy stosowanego do dziś rozwiązania komunikacyjnego, wprowadza segregację kierunkową?

Jak mają właściwie rozumieć i stosować aktualnie obowiązujące prawo polscy kierowcy skoro w WORD wymagają jego rozumienia wg zapisów wg Kodeksu drogowego z 1983 roku, w wielu miejscach sprzecznego z zapisami Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym, znakach oraz sygnałach drogowych.

Jak to możliwe by o interpretacji obowiązującego od dwóch dekad prawa bezkarnie decydowali twórcy bezprawnych wymysłów z 1983 roku? Jak to możliwe, że ich nieuprawnione wymysły są  publikowane jak obowiązująca wykładnia prawa? 

Jak to możliwe, że decydenci z Ministerstwa Infrastruktury nie zauważają nie tylko tego, że dyrektorzy WORD zmuszają egzaminatorów do posługiwania się w praktyce egzaminacyjnej wewnętrznym prawem korporacyjnym, w wielu miejscach sprzecznym z obowiązującą ustawą Prawo o ruchu drogowym, ale także tego, że drogowcy bezprawnie znakują znakami C-12 wloty obiektów które nie maja nic wspólnego z zasadami ruchu drogowego w rozumieniu dyspozycji tego znaku?

Jak to możliwe, że Polskę obowiązują od 2006 roku znowelizowane zapisy Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym, jak na ironię podpisane przez Polaka prof. Marka Belkę, a których do dziś nawet nie przetłumaczono na język polski?

Czy to wszystko to przypadek czy świadome działanie środowiska uznawanych za ekspertów ignorantów związanych jak na ironię z szeroko rozumianym BRD? To obawa o utratę swego autorytetu, stanowisk oraz pozycji w środowisku i związanych z tym profitów czyni z nich zakłamane, pełne pustych frazesów  indywidua, niestety za cichym przyzwoleniem kolejnej ekipy rządzących. A wystarczy wystawić nos za miedzę, by zauważyć, że to co u nas to bezprawie, wcale nie zawinione przez instruktorów i Wykładowców Ośrodków Szkolenia Kierowców.