465. Pierwszeństwo łamane wg prawa zwyczajowego WORD

465. Pierwszeństwo łamane wg prawa zwyczajowego WORD

Wspierając moją działalność otrzymasz w ramach podziękowania najnowsze wydanie książki

Vademecum kierującego. Droga, skrzyżowanie i zmiana kierunku jazdy

PATRONAT - wejdź na stronę https://buycoffee.to/mrerdek1.blogspot.com

ewentualnie kliknij przycisk na końcu wpisu

Rys. 1

Sygnalizowanie zamiarów wg prawa zwyczajowego WORD

Dlaczego jest tyle kontrowersji w tak oczywistej sprawie jak sygnalizowanie zamiarów ręka lub przez włączenie kierunkowskazów przed wjazdem na skrzyżowanie? 

Odpowiedź jest prosta. Dlatego, że kandydatów na kierowców od 1998 roku nie szkoli się wg wprowadzonego wówczas zgodnego z prawem europejskim nowego prawa o ruchu drogowym lecz wg prawa zwyczajowego WORD skażonego nieuprawnionymi wymysłami współtwórców i komentatorów poprzedniego, opartego na radzieckim, bublu prawnym w postaci kodeksu drogowego z 1983 roku. 

Wbrew powszechnej opinii wg której poprzedni kodeks drogowy przestał obowiązywać w 1997 roku, w praktyce egzaminacyjnej, i co za tym idzie także w szkoleniu kandydatów na kierowców, prawników, inżynierów ruchu oraz policjantów  nadal obowiązuje w postaci prawa zwyczajowego zwanego także korporacyjnym. Jest ono oparte na starym kodeksie oraz na nieuprawnionych wymysłach interpretacyjnych jego współtwórców i komentatorów. Wśród tych wymysłów jest bezprawne utożsamianie kierunku jazdy z kierunkiem ruchu jadącego oraz wmawianie kierującym, ze kierunkowskazy służą do wskazywania strony skrzyżowania lub kierunku w jakim zamierza się udać zmieniający kierunek ruchu pojazdu bez związku z przebiegiem jezdni drogi przez skrzyżowanie. 

Opisując obecne prawo takim jakim ono jest, mam pełną świadomość tego, że egzaminatorzy WORD to "eksperci" w zakresie zasad ruchu jedynie z nazwy. To ludzie różnych zawodów przyuczeni do zawodu egzaminatora na poziomie przyzakładowego kursu prowadzonego w systemie kaskadowym, niestety w zakresie zasad ruchu na poziomie kursu dla kandydatów na kierowców, także wierzący w to, że nieuprawnione wymysły to obowiązujące zasady ruchu.

Oznacza to, że wcześniej wyszkoleni szkolą następnych powtarzając od ćwierć wieku te same błędy powstałe w czasie, kiedy wzorce znajdowały się w ZSRR, a nie na zachodzie Europy.  Ostatnio pojawiła się  oferta studiów podyplomowych dla tej grupy zawodowej, co dawało nadzieję na to, że egzaminatorzy WORD i instruktorzy OSK będą wreszcie uczeni zasad ruchu zgodnie z obowiązującym Polskę i w Polsce prawem europejskim. Niestety organizujący te komercyjne studia zatrudniają jako wykładowców obecnych oraz byłych egzaminatorów WORD wprowadzając  poziom ogłupienia z poziomu kursu na poziom akademicki.

Organizatorzy studiów podyplomowych albo nie mają świadomości tego, że dla egzaminatora WORD obowiązującym prawem o ruchu drogowym jest wyuczone na pamięć prawo zwyczajowe obowiązujące w danym WORD albo udają, że tego nie wiedzą.

Nie dziwię się zwykłemu obywatelowi, że wierzy w to, że "państwowy" egzaminator to ktoś dla którego zawiłości prawa drogowego nie sa żadną tajemnica, że ocenia egzaminowanych w oparciu i w zgodzie z obowiązującym prawem ustawowym, a nie instrukcjami egzaminowania opartymi na wymysłach uznanych za ekspertów wpływowych do dziś ignorantów.

Pomimo prawomocnych wyroków sądowych egzaminatorzy do dziś nie rozumieją nie tylko dlaczego jadący pasem ruchu jezdni drogi z pierwszeństwem na skrzyżowaniu bez zamiaru jego opuszczenia nie ma podstaw do włączania kierunkowskazów, ale także tego dlaczego egzaminowany przed wjazdem na okrężnie zorganizowane rondo nie ma podstaw do zajmowania lewego pasa ruchu i włączania kierunkowskazów.  

By nie być gołosłownym podam dwie szkoły pokonywania skrzyżowania typu X na którym droga z pierwszeństwem zmienia swój kierunek o 90 stopni. Zgodną z prawem zwyczajowym WORD oraz zgodną z obowiązującym w Polsce prawem o ruchu drogowym czyli ustawą z 1997 roku oraz rozporządzeniem w sprawie znaków i sygnałów drogowych z roku 2002. 

1. Zasady ruchu drogowego obowiązujące egzaminatorów i egzaminowanych wg wytycznych egzaminowania WORD, sprzeczne z obowiązującym w Polsce i Polskę prawem o ruchu drogowym

Najpierw egzaminatorom WORD wmawiano, że na skrzyżowaniu, także typu X lub T, drogi się nie przecinają. Że zaczynają się i kończą przed lub za tarczą skrzyżowania czyli jego środkiem, a ona sama nie jest drogą w rozumieniu zasad ruchu. Skoro tak, to kierujący jadąc w lewo lub w prawo musi włączyć kierunkowskaz bo zmienia kierunek ruchu pojazdu kręcąc kierownicą. Jadąc droga z pierwszeństwem opuszcza jedną i wjeżdża na kolejną  drogę z pierwszeństwem za skrzyżowaniem (rys. 2).

Rys. 2

Tabliczka T-6a wg egzaminatorów WORD

Tym którzy twierdzili, że zwykłe skrzyżowanie typu X lub T w rozumieniu zasad ruchu jest miejscem na drodze w którym drogi się ze sobą wzajemnie przecinają, a skoro tak, to nie jest prawdą, że na skrzyżowaniu nie ma jezdni, wmówili że nie ma to żadnego praktycznego znaczenia, bowiem na skrzyżowaniu wszystkie drogi biegną bez zmiany swojego kierunku, czyli tak jak to jest np. na skrzyżowaniach równorzędnych czyli takich na których znakami nie ustalono pierwszeństwa przejazdu, bowiem o znakach i sygnałach drogowych jest mowa w rozporządzeniu a nie w ustawie prawo o ruchu drogowym.

Tym którzy temu zaprzeczyli twierdząc, że tabliczka T-6a wskazuje rzeczywisty przebieg drogi z pierwszeństwem przez skrzyżowanie i wcale nie jest to prosto bez zmiany kierunku wmówili, że są w błędzie, bowiem tabliczka wskazuje jedynie rzeczywisty przebieg  pierwszeństwa na skrzyżowaniu a nie przebieg drogi w rozumieniu zasad ruchu drogowego. Wg nich tak rozumiana droga, to droga publiczna w postaci budowli drogowej przed jej oznakowaniem zatem bez zmiany jej kierunku na skrzyżowaniu, na którym się kończy lub biegnie dalej prosto. Twierdzą równocześnie, że droga z pierwszeństwem którą zdefiniowano w rozporządzeniu to nie droga w rozumieniu zasad ruchu lecz droga przebiegu pierwszeństwa na skrzyżowaniu o dowolnym przebiegu.

Dlatego egzaminowany w WORD jadąc drogą z pierwszeństwem oznaczoną znakiem D-1 "droga z pierwszeństwem" z tabliczką T-6a "rzeczywisty przebieg drogi z pierwszeństwem przez skrzyżowanie" (rysunek 1), by zdać egzamin musi stosować się do powyższych, sprzecznych z obowiązującym prawem, wymagań.

Zatem:

1. Wykonując polecenie kontynuowania jazdy drogą z pierwszeństwem za skrzyżowaniem musi przed skrzyżowaniem włączyć lewy kierunkowskaz sygnalizując zamiar kręcenia kierownicą w celu zmiany kierunku poruszającego się pojazdu w lewo.

2. Wykonując polecenie jazdy przez skrzyżowanie prosto w celu wjazdu na jezdnię drogi podporządkowanej bez potrzeby kręcenia kierownicą, niczego nie sygnalizuje, bowiem nie będzie zmieniał kierunku ruchu pojazdu. 

3. Wykonując polecenie skrętu w prawo na jezdnię pierwszej z dróg podporządkowanych musi włączyć zawczasu prawy kierunkowskaz lub wskazać swój zamiar ręką.

2. Zasady ruchu drogowego zgodne z obowiązującym w Polsce i Polskę prawem o ruchu drogowym 

Rys. 3

Jazda lewym pasem ruchu bez kręcenia kierownicą (prosto)

 to nie jazda NA WPRPST lecz zabroniona ZMIANA KIERUNKU JAZDY 

w prawo z lewego pasa ruchu 

(poprawiony  rysunek OSK BRAVO)

Jadący jezdnią drogi z pierwszeństwem zbliżając się do skrzyżowania oznaczonego tabliczką T-6a ma obowiązek wiedzieć, że zgodnie z jej treścią (piktogramem) kierunek zmienia droga w rozumieniu zasad ruchu (art. 2.1  ustawy p.r.d.) oznaczona znakiem D-1 jako droga z pierwszeństwem, a nie  pierwszeństwo którego ustąpienie jest powstrzymaniem się od ruchu, jeżeli ruch mógłby zmusić innego kierującego do zmiany kierunku lub pasa ruchu, albo istotnej zmiany prędkości. Na tabliczce T-6a nie ma zatem pokazanego przebiegu pierwszeństwa lecz drogi z pierwszeństwem, co zadaje kłam temu, że na skrzyżowaniach żadna droga nie może zmienić swojego kierunku i zawsze biegnie tak jak gdyby nie była oznakowana. To jedynie nieuprawniony wymysł któremu wprost zaprzecza dyspozycja znaku T-6a.  

Na skrzyżowaniu tylko droga z pierwszeństwem może zmienić swój kierunek, bowiem decydować o jej przebiegu mogą jedynie znaki ustalające pierwszeństwo. Tabliczka T-6a pokazuje jej rzeczywisty przebieg i stosuje się ja tylko tam, gdzie niespodziewana zmiana jej kierunku mogłaby zaskoczyć kierującego (rys. 4). Taką samą rolę poza skrzyżowaniem spełniają znaki ostrzegające o niebezpiecznym zakręcie w prawo (znak A-1) lub w lewo (znak A-2). 

Rys. 4

Na obu rysunkach, po lewej na skrzyżowaniu w rozumieniu zasad ruchu i po prawej na niebezpiecznym zakręcie, droga zmienia tak samo swój kierunek

Zmiana kierunku ruchu pojazdu to skręcanie z linii prostej bowiem kierunek ruchu wskazuje podłużna oś pojazdu, a dokładniej wektor jego prędkości chwilowej. Zmiana kierunku jazdy to poza zawracaniem, opuszczenie jezdni drogi z jej lewej lub prawej strony w celu wjazdu na pobocze, miejsce do parkowania, na jezdnię innej drogi lub na leżącą przy drodze nieruchomość gruntową, wg Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym, posiadłość. Oczywistym jest, że opuścić jezdnię  drogi można także bez konieczności kręcenia kierownicą czyli bez zmian kierunku ruchu pojazdu, np. na zakręcie. W art. 22 ustawy p.r.d. jest mowa o skręcaniu z jezdni drogi, a nie z linii prostej w wyniku kręcenia kierownicą. 

Równie oczywistym jest to, że zarówno świadomy skręt z jezdni drogi w celu jej opuszczenia jak i jazda po niej bez tego zamiaru, dotyczą każdego miejsca na drodze, zatem zarówno skrzyżowania jak i odcinka drogi poza nim. Skręt na jezdnię drogi wewnętrznej poza skrzyżowaniem nie różni się niczym od skrętu na jezdnię drogi podporządkowanej na skrzyżowaniu. 

Żaden przepis nie uzależnia sygnalizowania zamiaru zmiany kierunku jazdy od miejsca na drodze i jej krętości, zatem od tego czy zmienia ona swój kierunek i o jaki kąt, bowiem kierunek jazdy jest zgodny z przebiegiem jezdni drogi po której porusza się kierujący. Zmiana kierunku jazdy to poza zawracaniem, opuszczenie jezdni drogi z jej lewej lub prawej strony, co wymaga sygnalizowania tego zamiaru, niezależnie od tego czy będzie to wymagało zmiany kierunku ruchu pojazdu czy nie.  Kierunkowskazem nie wskazuje się  zamiaru zmiany kierunku ruchu bez zamiaru zmiany kierunku jazdy, ani drogi na jezdnię której zamierza skręcić kierujący.

Zatem:

1. Jadący po jezdni drogi, także oznaczonej znakami jako droga z pierwszeństwem, bez zamiaru jej opuszczenia z jej lewej lub prawej strony, nie ma podstaw do włączania kierunkowskazu, także przed skrzyżowaniem na którym zmienia ona swój kierunek.

2. Zamierzający opuścić jezdnię drogi, także oznaczonej znakami jako droga z pierwszeństwem, z jej lewej lub prawej strony, zarówno na jak i poza skrzyżowaniem, jest obowiązany do zajęcia właściwego miejsca na jezdni i sygnalizowania tego zamiaru zawczasu i wyraźnie ręką lub kierunkowskazem. Nie ma żadnego znaczenia czy droga zmienia swój kierunek, także na skrzyżowaniu, oraz czy ten manewr będzie wymagał od kierującego także zmiany kierunku ruchu pojazdu, bowiem tego zamiaru się nie sygnalizuje.   

3. Wjazd na jezdnię dowolnej z dróg leżących po tej samej stronie drogi po której porusza się kierujący, zarówno podporządkowanych jak i gruntowych lub wewnętrznych, wymaga od niego jazdy prawym pasem ruchu i sygnalizowania zamiaru prawym kierunkowskazem lub lewym pasem ruchu albo pasem przy osi dwukierunkowej jezdni z włączonym lewym kierunkowskazem. Nie ma przy tym znaczenia ani krętość jezdni drogi ani miejsce na niej, bowiem milczy o tym art. 22 ustawy p.r.d.

Jadący jezdnią drogi z pierwszeństwem z zamiarem kontynuowania jazdy tą drogą bez zamiaru opuszczenia jej pasa ruchu z jego lewej lub prawej strony, nie ma podstawy do włączania kierunkowskazów. Poza tym nie wolno mu opuścić lewego pasa ruchu w celu wjazdu na jezdnię drogi podporządkowanej, także na łuku drogi gdy nie będzie musiał kręcić kierownicą, bowiem byłaby to to zmiana kierunku jazdy w prawo z lewego pasa ruchu. 

Skrzyżowanie w rozumieniu zasad ruchu, kolejno pokonywane przez  kierującego, to zwykłe (elementarne) skrzyżowanie na którym drogi łączą się ze sobą, tu wzajemnie się przecinając, zatem na skrzyżowaniu, tak jak na każdym zakręcie, droga może zmienić swój kierunek. 

Dla jadącego drogą z pierwszeństwem nie ma znaczenia czy to niebezpieczny zakręt czy skrzyżowanie na którym droga z pierwszeństwem zmienia swój kierunek. Przecież nie ma znaczenia dla jadącego, czy są tu drogi podporządkowane czy wewnętrzne. Te nie tworzą przecież skrzyżowań w rozumieniu zasad ruchu, pomimo tego, że jako budowle są tym samym różniąc się jedynie zastosowanym oznakowaniem.  Nie jest prawdą, że drogi podporządkowane mają taką moc, że zmieniają zasady ruchu w zakresie sygnalizowania zamiarów przed wjazdem na skrzyżowanie. 

To wyjaśnia dlaczego jadąc dookoła wyspy lub placu na okrężnie zorganizowanej budowli drogowej zgodnie z nakazem znaku C-12  kierujący nie ma podstawy do włączania lewego kierunkowskazu i musi włączyć prawy zamierzając opuścić okrężnie biegnącą jezdnię z jej prawej strony (rys. 5). Gdyby zmiana kierunku jazdy w prawo była rzeczywiście jazdą na wprost do wylotu bez potrzeby sygnalizowania zamiaru, to taka jazda byłaby dozwolona z każdego pasa ruchu, a nie jest, co potwierdza opuszczanie okrężnie biegnącej jezdni  jedynie  z prawego pasa ruchu (art. 22.2.1 ustawy p.r.d.). 

Rys. 5

Analogia jazdy na skrzyżowaniu na którym droga nie biegnie prosto lecz zmienia swój kierunek w lewo 

Jeżeli chodzi o sygnalizowanie zamiaru opuszczenia jezdni z jej lewej lub prawej strony kąt załamania jezdni drogi lub promień skrętu nie ma żadnego znaczenia. Dokładnie tak samo jedzie się gdy jezdnia drogi z pierwszeństwem biegnie prosto np. na skrzyżowaniu typu K.

Oczywiście jeżeli kierujący zamierza skręcić Z JEZDNI w celu jej opuszczenia z jej lewej lub prawej strony, co w 22 ustawy p.r.d. nazwano zmianą kierunku jazdy, to musi ten zamiar pokazać zawczasu i wyraźnie ręką lub kierunkowskazem. Zamiaru samej zmiany kierunku ruchu pojazdu bez zmiany kierunku jazdy się nie sygnalizuje. Co równie ważne, musi też wiedzieć, że tabliczka T-6a nie pokazuje przebiegu pierwszeństwa lecz rzeczywisty przebieg drogi (art. 2.1 ustawy p.r.d.) oznaczonej znakami jako droga z pierwszeństwem, bowiem inna nie może na skrzyżowaniu (art. 2.10 ustawy p.r.d.) zmienić swego kierunku. Instruktorom OSK i egzaminatorom, a co za tym idzie milionom kierującym, wmówiono, że droga z pierwszeństwem nie jest drogą w rozumieniu zasad ruchu, bowiem tak rozumiana droga to droga bez znaków, a na skrzyżowaniu równorzędnym drogi zawsze biegną prosto, zatem na skrzyżowaniu kierunek może zmienić jedynie pierwszeństwo. Zapomnieli im powiedzieć, że zgodnie z warunkami technicznymi liczba pasów ruchu NA WPROST, nie prosto, na odpowiadającym sobie wlocie i wylocie skrzyżowania powinna być taka sama, jak na odcinku drogi przed skrzyżowaniem. Jazda NA WPROST to jazda bez zmiany kierunku jazdy, a jazda prosto to jazda bez zmiany kierunku ruchu.

Na koniec kilka słów o kierunku wg Słownika JP PWN. Kierunek to strona w którą się ktoś zwraca lub porusza, zatem odniesieniem, bez związku z jezdnią drogi, są stałe punkty topograficzne. Jeżeli się ktoś lub coś porusza, to kierunek tego ruchu opisuje, wraz ze zwrotem, wektor jego prędkości chwilowej. Art. 25 ustawy p.r.d. mówi o przecinaniu się kierunków ruchu także poza skrzyżowaniem i poza jezdnią.

Kierunek jazdy to słownikowy kierunek będący linią lub drogą prowadząca do jakiegoś celu. Art. 22 ustawy p.r.d. mówi o zmianie kierunku jazdy czyli poza zawracaniem o opuszczeniu jezdni drogi z jej lewej lub prawej strony w celu wjazdu na jezdnię innej drogi i jazdy w innym kierunku. Dotyczy dowolnego miejsca na drodze. Poza łukami dróg na i poza skrzyżowaniami, każda zmiana kierunku jazdy wymaga zmiany kierunku ruchu. Sygnalizowania wymaga jednak zamiar zmiany pasa ruchu lub kierunku jazdy, także wtedy gdy nie będzie to wymagało kręcenia kierownicą czyli zmiany kierunku ruchu.

Opracował mgr inż. Ryszard R. Dobrowolski

Klikając tu   postawisz mi wybraną przez Ciebie wirtualną kawę

 na "Buy coffee".

Wspierając moją działalność otrzymasz w ramach podziękowania najnowsze wydanie książki (plik PDF)

Vademecum kierującego. Droga, skrzyżowanie i zmiana kierunku jazdy