220. Zmiana kierunku jazdy w lewo z dwóch na cztery pasy ruchu
czyli Jedź (NIE)bezpiecznie wg wymysłu Marka Dworaka - odc. JB 792 prod. TVP Kraków.
Pan Łukasz Krasny, kolega z pracy Pani Beaty Woronieckiej wierzącej bezkrytycznie dyrektorowi MORD Kraków w każde jego słowo, zwrócił uwagę na zachowanie kierujących skręcających w lewo z dwóch pasów ruchu na ulicy Podmokłej na cztery pasy ruchu ulicy Herberta w Krakowie (rys. 1).
Czytelnicy mojego bloga mieli okazję przypomnieć sobie obowiązujące zasady przy okazji omawiania zmiany kierunku jazdy w lewo z dwóch na trzy pasy ruchu (wpis 161), natomiast miłośnicy krakowskiej szkoły Marka Dworaka poznali już wcześniej jego pomysły na skręcanie w prawo z dwóch na trzy pasy ruchu w odc. 753 "Jedź bezpiecznie". Pan Łukasz twierdzi, że skręcający z lewego pasa maja obowiązek kończyć manewr na trzecim pasie od lewej. Kiedy tak jedzie skręcający po jego prawej stronie wymuszają na nim pierwszeństwo też kończąc manewr na tym samym pasie ruchu (rys. 2).
Rys. 2
Sytuacja przedstawiona przez Pana Łukasza Krasnego
Oczywistym problemem jest brak informacji o ilości pasów ruchu i ich oznakowaniu kierunkowym na drodze poprzecznej. Jest ono znane jedynie jadącym jezdnią drogi poprzecznej.
Oczywistym jest, że prezentowane na rysunku 2 zachowanie Pana Łukasza jest naganne.
Każdy kierujący podczas zmiany kierunku jazdy dozwolonej z wielu pasów ruchu musi pilnować swojego pasa ruchu, gdyż nie może "zajechać drogi" jadącemu obok. Problemem jest zatem jak identyfikować ten swój pas ruchu? Należy liczyć pasy ruchu od strony skrętu. Zatem skręcający w lewo z lewego pasa ruchu kończy manewr na lewym pasie ruchu przeznaczonym zwykle do jazdy na wprost i w lewo, a ten z pasa obok, kończy manewr na pasie obok, co do zasady przeznaczonym do jazdy na wprost i w prawo. Nie mając wiedzy o organizacji ruchu na drodze poprzecznej kierujący wiedzą tylko tyle, że na drodze poprzecznej nie może być mniej oznaczonych znakami pasów ruchu niż przed skrzyżowaniem dla danego kierunku jazdy.
Tu są dwa pasy ruchu, zatem ten z lewego skończy manewr na lewym pasie, a sąsiad na pasie leżącym obok niego. Wjazd na sąsiednie pasy ruchu, jeżeli takie będą, będzie wymagał zmiany pasa ruchu (rys. 3).
Rys. 3
Zmiana kierunku jazdy w lewo z dwóch pasów ruchu
Ponieważ na jezdni drogi poprzecznej są aż cztery pasy ruchu, a skrajne pasy są przeznaczone tylko do skręcania, to zastosowana organizacja ruchu jest wadliwa.
Egzaminatorzy WORD twierdzą, że pilnowanie swojego pasa ruchu polega na jeździe pasem ruchu wg NAZWY, z lewego na skrajny lewy dla danego kierunku, a z prawego na skrajny prawy, a na "wolne" pasy między nimi może wjechać każdy z nich, z tym, że pierwszeństwo mają ci po prawej. Jest to jedynie karygodny i niedopuszczalny WYMYSŁ(rys. 4).
Rys. 4
Dozwolone tory jazdy zmieniającego kierunek jazdy w lewo wg Marka Dworaka
Ponieważ na drodze poprzecznej skrajne pasy ruchu są przeznaczone tylko do skręcania, obowiązkiem organizatora ruchu jest naniesienie na jezdni linii prowadzącej z lewego pas ruchu na drugi pas od lewej przeznaczony do jazdy na wprost.
Jest to informacja dla zmieniającego kierunek jazdy, który nie zamierzając ponownie zmienić kierunku jazdy w lewo, chce kontynuować jazdę ulicą Herberta, że dzięki linii prowadzącej może zakończyć manewr na pasie obok (drugim od lewej). Oczywiście druga linia prowadząca odsuwa skręcającego w lewo z prawego pasa ruchu o jeden pas dalej, tu trzeci od lewej, którym będzie mógł kontynuować jazdę wzdłuż ulicy Herberta. Jeżeli wybrał prawy pas z zamiarem jazdy, po skręcie, w prawo, może bezpiecznie, po zakończeniu manewru zmiany kierunku jazdy, zmienić pas na prawy.
Dla poprawy bezpieczeństwa ruchu, między pasami do jazdy na wprost powinna być namalowana linia ciągła (rys. 5).
161. Zajmowanie pasa ruchu po skręcie z dwóch na trzy pasy ruchu
Jak wszystkim wiadomo w zgodnej z prawem europejskim ustawie Prawo o ruchu drogowym z 1997 roku nie ma ani jednego słowa na temat zajmowania pasa ruchu po zmianie kierunku jazdy pomimo tego, że taki zapis jest w obowiązującej Polskę Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym. Czy zatem prawdą jest, że zmieniający kierunek jazdy ma zawsze prawo zająć, kończąc manewr zmiany kierunku jazdy, dowolny pas ruchu na jezdni drogi poprzecznej, zatem także wtedy gdy skręcić w tym samym kierunku można z wielu pasów ruchu (rys. 1)?
Rys.1
Czy takie zachowanie jest zgodne z prawem?
Jeżeli uznasz, że to co robię jest warte wsparcia przez postawienie mi dowolnie dużej kawy, to z góry dziękuję.
W ramach podziękowania każdy kto wsparł mnie już dowolną kwotą, lub wesprze kwotą min. 25 zł otrzyma ode mnie, od 4 września, w formie darowizny
najnowsze wydanie książki
Vademecum kierującego. Droga, skrzyżowanie i zmiana kierunku jazdy.
Zanim zaczniemy rozmawiać na powyższy temat koniecznym jest uświadomienie sobie, że zmiana kierunku jazdy jest nagminnie mylona ze zmianą kierunku ruchu pojazdu, co jest poważnym problemem nie tylko dla kierowców. To także problem egzaminatorów wojewódzkich ośrodków ruchu drogowego oraz uzależnionych od nich instruktorów. To także problem policjantów, a nawet biegłych sądowych i sędziów. Dziwne, bo opisuje oba rodzaje kierunków SJP PWN.
Kierunek to:
1. Strona, w którą ktoś lub coś się zwraca lub porusza, ale też;
2. Droga lub linia prowadząca do jakiegoś miejsca.
Kierunek ruchu pojazdu (strona w którą porusza się pojazd) zmieniamy np. kręcąc kierownicą, po to by nie opuścić pasa ruchu lub jezdni drogi z ich lewej lub prawej strony, albo wręcz odwrotnie, właśnie po to by zmienić pas ruchu i wjechać na sąsiedni (skręcić z pasa ruchu) lub zmienić kierunek jazdy i wjechać na jezdnię innej drogi lub na leżącą przy drodze nieruchomość (skręcić z jezdni).
Pamiętać przy tym należy, że można zmienić pas ruchu lub kierunek jazdy, obowiązkowo zawczasu i wyraźnie sygnalizując swój zamiar, także bez potrzeby kręcenia kierownicą, czyli bez zmiany kierunku ruchu pojazdu, np. na łuku drogi albo na połączeniu lub rozwidleniu dróg (rys. 2).
Rys. 2
Zamiar zmiany pasa ruchu lub kierunku jazdy, także bez zmiany kierunku ruchu pojazdu i potrzeby kręcenia kierownicą, wymaga sygnalizowania
Kierunek ruchu pojazdu (art. 25 ustawy p.r.d.) wyznacza wektor jego prędkości chwilowej, albo prościej, podłużna oś pojazdu. Kierunek jazdy, o którym jest mowa w art. 22 ustawy Prawo o ruchu drogowym, pokrywa się z przebiegiem jezdni drogi po której porusza się kierujący, czyli wyznacza go podłużna oś jezdni.
Zatem ten kto nie opuszcza jezdni z jej lewej lub prawej strony, czyli z niej nie skręca i na niej nie zawraca, ten nie zmienia kierunku jazdy w rozumieniu art. 22 ustawy p.r.d., a skoro tak, to nie ma podstaw do włączania kierunkowskazów. Dotyczy to każdego miejsca na drodze, także skrzyżowania na którym droga z pierwszeństwem zmienia swój kierunek.
Zatem także wtedy gdy kierujący nie ma zamiaru opuścić pasa ruchu, w tym skrajnych pasów ruchu biegnących zgodnie z przebiegiem jezdni, nie ma także podstaw do włączania kierunkowskazów.
Budzącym równie wiele emocji i kontrowersji jest problem zajmowaniem właściwego miejsca na jezdni drogi nie tylko przed, ale przede wszystkim na i za elementarnym dla zasad ruchu skrzyżowaniem dróg publicznych zwanym zwykłym (klasycznym), najczęściej typu X, T, 1/2 Y, Y lub K.
Nie jest prawdą, że budowla typu rondo w Polsce, rzekomo inaczej niż np. w Belgi, Francji czy Niemczech, jest pod względem zasad ruchu w całości jednym kierunkowo zorganizowanym skrzyżowaniem, tyle tylko, że z wyspą na środku, tak jak dawniej w ZSRR. Małe rondo z wyspą na środku to po prostu miniatura placu złożonego z elementarnych dla ruchu skrzyżowań, który może być dowolnie zorganizowany. Może być zorganizowany na różne sposoby kierunkowo albo okrężnie zgodnie z nakazem znaku C-12 "ruch okrężny". Dlatego w dyspozycji tego znaku jest mowa o wyspie i placu, bez podawania ich kształtu i wielkości.
Budowlę typu rondo uznano w całości, wbrew międzynarodowym uzgodnieniom dotyczącym bezpieczeństwa w ruchu drogowym, za jedno skrzyżowanie w rozumieniu zasad ruchu bublem prawnym jakim był wzorowany na radzieckim Kodeks drogowy z 1983 roku. Wtedy w Polsce były nieliczne place w formie ronda o kierunkowej organizacji ruchu (plac Powstańców Śląskich we Wrocławiu) oraz okrężnie zorganizowane budowle w postaci skanalizowanych wyspą środkową skrzyżowań dróg publicznych typu rondo. Naprawiono to 20 lat temu zmieniając w Polsce nie tylko Konstytucję, ale także prawo o ruchu drogowym na zgodne z prawem europejskim. Zatem jeżeli nie ma w naszym prawie jakiegoś zapisu który jest w obowiązującym Polskę prawie międzynarodowym, obowiązującym jest ten zawarty w Porozumieniach europejskich stanowiących uzupełnienie Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym.
https://www.youtube.com/watch?v=pbi3WZFXwi0
Wbrew praktyce WORD, wciąż opartej na wymysłach współtwórców i komentatorów poprzedniego Kodeksu drogowego, sprawa zajmowania pasa ruchu po zmianie kierunku jazdy jest równie jednoznaczna jak zajmowanie miejsca na drodze przed skrzyżowaniem.
Obowiązek zajęcia właściwego pasa ruchu i sygnalizowania swojego zamiaru przed skrzyżowaniem wynika wprost art. 22 ustawy p.r.d. i zamiaru kierującego, czyli tego gdzie chce on pojechać za skrzyżowaniem, oraz zastosowanej organizacji ruchu (oznakowania) na elementarnym dla zasad ruchu skrzyżowaniu, także wtedy gdy jest ono elementem złożonej z kilku takich elementarnych skrzyżowań budowli, jaką jest m.in. każda budowla typu rondo.
Przede wszystkim kierujący musi mieć świadomość tego, że na skrzyżowaniu, tym elementarnym dla zasad ruchu, nie może już zmienić zdania, a tym bardziej pasa ruchu lub kierunku jazdy.
Właściwy pas ruchu należy zająć przed wjazdem na skrzyżowanie przez jego zmianę (art. 22.1, art. 22.4 i art. 22.5 ustawy p.r.d.) lub bez tej potrzeby przez bezpośredni wjazd na oznaczony znakami pas ruchu niejako od jego czoła (rys. 3).
Rys. 3
Zajmowanie pasa ruchu
(pierwsze dwa rysunki - bez zmiany pasa ruchu, dwa pozostałe - ze zmianą pasa ruchu)
Zmiana pasa ruchu lub zmiana kierunku jazdy bez potrzeby kręcenia kierownicą, czyli zmiany kierunku ruchu, nie zwalnia z obowiązku sygnalizowania tego zamiaru przez włączenie właściwego co do zamiaru kierunkowskazu lub wskazania ręką (art. 22.5 ustawy p.r.d.). Warto o tym pamiętać zamierzając opuścić pas ruchu, by zmienić kierunek jazdy, na łuku drogi, także na skrzyżowaniu na którym droga z pierwszeństwem, a nie pierwszeństwo wg wymysłów egzaminatorów WORD, zmienia swój kierunek.
Warto zwrócić uwagę na to, że w art. 22 ustawy Prawo o ruchu drogowym nie ma mowy ani o skrzyżowaniu, ani o łuku drogi, a zatem także o tym czy jezdnia drogi zmienia, i jak mocno, swój kierunek czy nie.
Kierunkowskazy nie służą do wskazywania kierunku lub strony skrzyżowania, jak to było wtedy, kiedy były tylko zwykłe proste klasyczne skrzyżowania o trzech lub czterech wlotach i kierunkowej organizacji ruchu biegnących jedynie prosto dróg i ich jezdni. Od bardzo dawna służą do sygnalizowania zamiaru zmiany pasa ruchu lub kierunku jazdy, co w tym drugim przypadku, poza zawracaniem, oznacza zamiar opuszczenia jezdni drogi z jej lewej lub prawej strony bez związku ze zmianą kierunku ruchu pojazdu oraz miejsca wykonywania tego manewru. Nie ma znaczenia czy opuszczający jezdnię wjeżdża na jezdnię innej drogi na skrzyżowaniu czy na stację paliw lub polną drogę prowadzącą do lasu.
Na filmie pokazano skrzyżowanie z wyznaczonymi znakami pasami ruchu. Na powierzchni skrzyżowania te przerywane linie, to linie prowadzące przekraczalne tylko dla ruchu poprzecznego!!! Nie ma tu linii prowadzących dla skręcających, którzy mają prawo zmienić kierunek jazdy w lewo z dwóch pasów ruchu.
Skręcający z lewego pasa ruchu wjeżdża na lewy pas ruchu drogi poprzecznej i na tym pasie ruchu kończy manewr zmiany kierunku jazdy w lewo, zatem niezwłocznie wyłącza lewy kierunkowskaz. Podobnie skręcający w lewo z pasa obok kończy manewr na pasie obok, tu na środkowym, tak, by wzajemnie nie utrudnić sobie wykonania tego niebezpiecznego manewru. Nie jest prawdą, że może on sobie wybrać dowolny pas ruchu po skręcie, a tym bardziej, że musi go zakończyć na prawym pasie ruchu. Zmieniający kierunek jazdy zawsze pilnuje swojego pasa ruchu, licząc pas od wewnętrznej strony skrętu.
Pamiętajmy, że zmieniający kierunek jazdy który nie zna oznakowania jezdni drogi poprzecznej nie ma też na wyposażeniu samochodu zwiadowczego drona, o czym zapominają mieszkańcy, szkoleniowcy oraz egzaminatorzy WORD. Jedyne co wie kierujący, to tylko to, że za skrzyżowaniem nie będzie miej pasów ruchu niż przed nim, przeznaczonych do jazdy w danym kierunku. Jeżeli przed skrzyżowaniem są dwa pasy ruchu do jazdy prosto lub do skręcania, to co najmniej tyle pasów ruchu będzie za skrzyżowaniem. Jeżeli lewy pas ruchu na jezdni drogi poprzecznej jest przeznaczony tylko do skręcania w lewo, o czym przed zmianą kierunku jazdy nie wiedział skręcający, to muszą go o tym informować linie prowadzące umożliwiające zakończenie manewru na jezdni drogi poprzecznej np. o jeden pas ruchu dalej (rys. 4). Podobnie jest przy skręcie w prawo.
Rys. 4
Organizacja ruchu bez linii prowadzących (górny rysunek) dla skręcających i z liniami prowadzącymi (dolny rysunek)
Jeżeli prawy pas ruchu na drodze poprzecznej byłby przeznaczony tylko dla uprawnionej grupy pojazdów (BUS, TAXI) lub tylko do skręcania w prawo na następnym skrzyżowaniu, także stosuje się linie prowadzące, które pozwalają zmieniającym kierunek jazdy zakończyć manewr zwykle o jeden pas ruchu dalej.
Rys. 5
Linie prowadzące dla skręcających w lewo
Skręcający w lewo ze skrajnego lewego pasa ruchu (rys. 5) może pojechać tylko wzdłuż linii krawędziowej jezdni lub wzdłuż linii prowadzącej, natomiast jadący pasami obok, tylko wzdłuż linii prowadzącej dla ich pasa ruchu. Tylko jadącemu wzdłuż linii prowadzącej, gdy po jego prawej stronie nie ma pasów do skręcania w lewo, może, co ważne tylko na powierzchni skrzyżowania, zachowując szczególną ostrożność wjechać na kolejny pas ruchu jezdni drogi poprzecznej, jeżeli taki jest. Prawy skrajny pas ruchu może być przecież pasem tylko dla skręcających w prawo lub np. tylko dla określonej grupy pojazdów, o czym nie wie skręcający zanim wykona manewr.
Jak wspomniałem wcześniej powyższa zasada pilnowania swojego pasa ruchu dotyczy także skręcających w prawo. Skręcający w prawo z prawego pasa ruchu kończy skręt na prawym pasie ruchu, a skręcający z pasa obok, na pasie obok, chyba że linie prowadzące pozwalają na wjazd o jeden lub kilka pasów ruchu dalej, z uwagi na to, że prawy pas ruchu jest tylko do skręcania w prawo lub jest pasem przeznaczonym tylko dla określonej grupy pojazdów.
Prawo europejskie oparte na Konwencji wiedeńskiej o ruchu drogowym zobowiązuje kierujących do wykonywania manewru zmiany kierunku jazdy po możliwie najmniejszym łuku, czyli tak, by w jak najmniejszym stopniu ingerować w ruch innych pojazdów na jezdni drogi poprzecznej.
Zatem w każdym przypadku gdy skrajny pas ruchu jest przeznaczony tylko do skręcania lub dla wybranej grupy pojazdów, obowiązkiem organizatora ruchu jest zastosowanie linii prowadzących dla wszystkich pasów ruchu pozwalających kierującym na wjazd od razu na sąsiedni pas ruchu. Jeżeli skrajny pas ruchu jest np. przystankiem lub postojem taksówek, organizator ruchu może przesunąć linię krawędziową jezdni o jeden pas ruchu dalej lub linią krawędziową wydzielić zatokę przystankową (rys. 6). Wjazd do zatoki jest wtedy zmianą kierunku jazdy w prawo czyli opuszczeniem jezdni z jej prawego pasa (prawej strony), a nie zmianą pasa ruchu.
Rys. 6
Kadr z Jedź bezpiecznie - 736
Wbrew autorowi, na przystanek POZA JEZDNIĄ, mogą wjechać tylko autobusy, gdyż zatoka jest przeznaczona do ruchu tylko tych pojazdów
Gdyby na rys. 6 zamiast wydzielonego przystanku był dodatkowy pas ruchu do skręcania, w miejsce linii krawędziowej jezdni powinna być namalowana linia rozdzielająca pasy ruchu, tak jak na rysunku 7. Tu przystanek jest wyznaczony na jezdni drogi, a nie w zatoce, co jest coraz częściej stosowanym rozwiązaniem, np. powszechnym w Jaworznie, gdzie dyskryminowany jest indywidualny ruch samochodowy na rzecz komunikacji zbiorowej.
Rys. 7
Dodatkowy pas ruchu do skręcania w prawo, tu z przystankiem autobusowym NA JEZDNI
Niestety zamiast uczyć znaczenia malowanych na jezdni linii, które należą do drogowych znaków poziomych, namawia się kierujących do ich lekceważenia. To tak jak namawianie do omijania i wyprzedzania kierujących poboczem lub pasem awaryjnym. Brawo.
Wg tej praktyki skręcający w lewo ze skrajnego prawego pasa ruchu dwupasowej jezdni, ma po opuszczeniu skrzyżowania, zatem już na trzypasowej jezdni drogi poprzecznej zająć prawy pas ruchu, czyli zmieniać pas ruchu na prawy z włączonym lewym kierunkowskazem i brakiem wiedzy jak ten pas ruchu oznaczono kierunkowo. Będąc już na jezdni drogi wylotowej przy braku linii prowadzących na inny pas ruchu niż wynikający z pasa ruchu przed skrzyżowaniem.
Egzaminatorzy, powtarzając od lat bezkrytycznie wymysły "ekspertów" z czasów PRL twierdzą, że takie sprzeczne z art. 22 ustawy Prawo o ruchu drogowym zachowanie jak zmiana pasa na prawy z włączonym lewym kierunkowskazem, wynika z wymagania art. 16.4 tej ustawy w związku z obowiązkiem jazdy możliwie blisko prawej krawędzi jezdni.
Po pierwsze przepis dotyczy jazdy zgodnej z przebiegiem jezdni, a po drugie, gdyby przyjąć to za słuszne, wszyscy skręcający w lewo powinni zajmować pasy ruchu kolejno licząc je od prawej strony. Wbrew temu egzaminatorzy wymagają by skręcające w lewo ze skrajnego lewego pasa ruchu zajął skrajny lewy pas ruchu na jezdni drogi poprzecznej pozostawiając wolnym środkowy pas ruchu.
Prawidłowe tory jazdy pokazano na rys. 8.
Rys. 8
Skręt w lewo dozwolony z dwóch pasów ruchu
Należy zatem zapamiętać, że na każdym elementarnym dla zasad ruchu SKRZYŻOWANIU złożonej z tak rozumianych skrzyżowań budowli drogowej, każdy kierujący "TRZYMA SIĘ SWOJEGO PASA RUCHU", także jadąc na nim bez zmiany kierunku jazdy, gdyż na elementarnym skrzyżowaniu zwykłym NIE ZMIENIA SIĘ wybranego przed wjazdem na to skrzyżowanie PASA RUCHU. Czyni się to dopiero po jego opuszczeniu i to zgodnie z wymaganiami prawa (art. 22 ustawy p.r.d.), zatem właściwie sygnalizując swoje zamiary.
Takie wykonanie manewru zapewnia płynność ruchu, szczególnie przy braku lub wyłączonej sygnalizacji świetlnej, a także przy zmianie kierunku jazdy z przeciwnych kierunków.
Mówimy tu wciąż o prostym, elementarnym dla zasad ruchu skrzyżowaniu, gdyż takie elementarne są zasady ruchu. Każdy kierujący pokonuje kolejne odcinki jezdni i elementarne skrzyżowania nawet najbardziej złożonej budowli drogowej, w tym typu rondo o dowolnej, okrężnej lub kierunkowej, organizacji ruchu.
Karygodnym jest wmawianie polskim kierowcom, że złożone z wielu elementarnych skrzyżowań zwykłych skanalizowane skrzyżowanie dróg publicznych, w tym typu rondo, to w całości jedno klasyczne skrzyżowanie w rozumieniu zasad ruchu z wyspą, którą jadąc w lewo, w prawo lub prosto należy omijać z jej prawej strony.
Mówiąc o pokonywaniu elementarnego skrzyżowania zwanego zwykłym lub klasycznym, nie mówimy o złożonych z takich skrzyżowań budowlach drogowych.
20 lat temu takie złożone budowle, w tym typu rondo, przestały być bezprawnie postrzegane w całości, z punktu widzenia zasad ruchu, jako jedno skrzyżowanie, tyle tylko, że z wysepką na środku, i to wg nieuprawnionych, sprzecznych z prawem międzynarodowym wymysłów ignorantów z czasów PRL, zawsze o kierunkowej organizacji ruchu, nawet wtedy gdy wprost zaprzecza temu okrężny przebieg jezdni i jej pasów ruchu. Dla tych ekspertów "ruch okrężny" jest zmianą kierunku jazdy w lewo z lewego pasa ruchu przy wyspie środkowej z włączonym jeszcze przed wjazdem na rondo lewym kierunkowskazem. Niestety takie postrzeganie ronda, za milczącym przyzwoleniem rządzących, jest bezprawną praktyką WORD i GDDKiA.
Niepisane prawo do zajmowania "dowolnego" pasa ruchu przy zakończeniu manewru zmiany kierunku jazdy dotyczy zmiany kierunku jazdy dozwolonej tylko z jednego pasa ruchu i zajmowania pasa ruchu jeszcze na powierzchni skrzyżowania, a nie już po jego opuszczeniu, na dodatek z włączonym kierunkowskazem przeciwnie do wykonywanego manewru.
Wjeżdżamy wtedy od razu, co ważne, jeszcze na skrzyżowaniu, jak gdyby od czoła drogi poprzecznej, na pas ruchu bez jego zmiany.
Co do zasady kończymy manewr w prawo na prawym, a w lewo na lewym pasie ruchu, ale zachowując szczególną ostrożność możemy wjechać ze swojego pasa ruchu na skrzyżowaniu od razu na inny pas ruchu (rys. 9).
Dlaczego jeszcze na skrzyżowaniu? Dlatego, że po jego opuszczeniu manewr zmiany kierunku jazdy jest już zakończony, a wjazd na sąsiedni pas ruchu jezdni drogi wylotowej to nowy manewr, to manewr zmiany pasa ruchu.
Jazda po opuszczeniu skrzyżowania w poprzek pasów ruchu na jezdni drogi wylotowej z włączonym kierunkowskazem przeciwnie do wykonywanej zmiany jest karygodnym naruszeniem obowiązującego prawa.
Rys. 9
Zajmowanie dowolnego pasa ruchu przy zjeździe ze skrzyżowania dozwolonego tylko z jednego pasa ruchu
(kadr z filmu)
Powyższe zasady są elementarne dzięki czemu są uniwersalne. Dotyczą zarówno wjazdu jak i opuszczenia okrężnie biegnącej jezdni budowli drogowej zorganizowanej zgodnie z zasadami "ruchu okrężnego", w tym typu rondo.
OKRĘŻNA ORGANIZACJA RUCHU jest BEZKIERUNKOWA i polega na tym, że jezdnia od każdego wlotu biegnie dalej bez końca okrężnie dookoła wyspy lub placu, o dowolnej wielkości i kształcie najczęściej, co nie znaczy że tylko i wyłącznie, typu rondo, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara (rys. 10).
Rys. 10
Złożona ze skrzyżowań zwykłych budowla drogowa typu rondo z dwoma pasami ruchu na jezdniach wlotowych i trzema pasami ruchu na obwiedni;
zorganizowana zgodnie z zasadami "ruchu okrężnego" czyli
zgodnie z nakazem znaku C-12
W prawym dolnym rogu pokazano skrzyżowanie wlotowe na okrężnie zorganizowaną budowlę typu rondo. To właśnie to wlotowe skrzyżowanie, a nie rondo, nosi nazwę "skrzyżowania o ruchu okrężnym" przed którym ostrzega znak A-8 o tej międzynarodowej nazwie.
Przy "ruchu okrężnym" wjazd jest zawsze kontynuacją dotychczasowej jazdy na wprost bez zmiany pasa ruchu i opuszczania jezdni, czyli bez zmiany kierunku jazdy i włączania kierunkowskazów. Można powiedzieć, że wjeżdżając każdy z kierujących pilnuje swojego pasa ruchu. Zasady "ruchu okrężnego" zilustrowano w górnym prawym rogu rysunku 10.
W górnym lewym rogu pokazano skrzyżowanie wylotowe z okrężnie zorganizowanej budowli drogowej, która może mieć dowolną wielkość i kształt, nie tylko i wyłącznie typu rondo.
Kierujący skręcając w prawo może zająć dowolny pas ruchu (WJECHAĆ na dowolny pas ruchu) jezdni drogi wylotowej. Co do zasady powinien skręcając zająć możliwie najmniej miejsca, ale zachowując szczególną ostrożność, może wjechać, w zależności od warunków ruchu lub jego zamiarów na inny niż najbliższy pas ruchu. Przy opuszczaniu okrężnie biegnącej jezdni jadący lewym pasem ruchu, wbrew ekspertem rodem z WORD, niedouczonym policjantom, biegłym i sędziom, nie ma prawa zmienić kierunku jazdy w prawo z tego pasa ruchu, chyba że wyjątkowo, zachowując szczególna ostrożność, korzysta z art. 22.3 ustawy Prawo o ruchu drogowym.
W dolnym lewym rogu rysunku pokazano przejazd przez "skrzyżowanie o ruchu okrężnym" o którym jest mowa w art. 24.7.3 w związku z pozwoleniem na wyprzedzanie pojazdów silnikowych. Zmiana kierunku jazdy na skrzyżowaniach wylotowych, wyprzedzanie i zmiana pasa ruchu na obwiedni podlega ogólnym zasadom ruchu, takim samym jak na każdej innej jezdni drogi w rozumieniu zasad ruchu.
Budowle skanalizowane wyspą środkową lub centralnym placem mogą być organizowane także kierunkowo, na których jedzie się zgodnie ze wskazaniem strzałek kierunkowych na wlotach i obwiedni, zatem bez związku z zasadami neutralnego kierunkowo "ruchu okrężnego". Przy kierunkowej organizacji ruchu jezdnie i ich pasy ruchu nie biegną jedynie okrężnie lecz odśrodkowo w różnych konfiguracjach od wlotów do wylotów, ale to już inna historia i inna patologia w ich oznakowaniu przy podporządkowanych wszystkich wlotach.
Dziękuję za wsparcie wszystkim patronom.
Opracował (rysunki i tekst) - mgr inż. Ryszard R. Dobrowolski
Dotarłeś do końca to dowiedz się jak się skręca z dowolnej ilości pasów ruchu na dowolną ilość pasów na jezdni drogi poprzecznej
