Blog o prawie na drogach : jazda w lewo na skrzyżowaniu

JEŻELI NIE WIECIE PAŃSTWO NA JAKI CEL PRZEZNACZYĆ 1% SWOJEGO PODATKU, TO POZWOLĘ SOBIE NA PODPOWIEDŹ. DOSKONAŁYM WYBOREM BĘDZIE ŚRODOWISKOWY DOM SAMOPOMOCY "WENA",

64-100 LESZNO, UL. STAROZAMKOWA 14A.
ŚDS "WENA - OLA" W LESZNIE (KRS 0000309320)

Na prośbę mojego czytelnika wracam do sprawy zawracania na drodze z pierwszeństwem, która wciąż budzi kontrowersje i nieporozumienia zagrażające BRD. Niestety wielokrotnie powtarzane kłamstwo z czasem jest uważane za prawdę, przyzwyczajenie za poprawne zachowanie, a przesadna lub bezkrytyczna wiara w autorytety skutkuje przyjmowaniem ich błędów za wzorce.

Tak jest też z wiarą w autorytet byłego ministerialnego urzędnika z czasów PRL, Zbigniewa Drexlera, z bezkrytycznym powielaniem jego nieuprawnionych wymysłów włącznie, nie tylko tej pozbawionej merytorycznych podstaw, szkodliwej dla bezpieczeństwa ruchu drogowego, tezy. Zwykli ludzie, tak jak uczniowie na poszczególnych etapach swojej edukacji, z powodu niedostatecznej jeszcze wiedzy i umiejętności samodzielnego myślenia, a inni z powodu zwykłego intelektualnego lenistwa, siłą rzeczy są zmuszeni do wiary w autorytety. Gorzej, gdy ta wiara jest bezkrytyczna i dotyka nie zwykłych zjadaczy chleba, lecz ich nauczycieli, egzaminatorów, publicystów, urzędników i funkcjonariuszy publicznych, a nawet biegłych sądowych, że o projektantach organizacji ruchu i zarządcach dróg nie wspomnę.

Ten były ministerialny urzędnik z czasów PRL, ojciec wszelkiego zła w ruchu drogowym, do dziś dnia głosi, że obowiązująca od 1998 roku ustawa Prawo o ruchu drogowym, to bubel prawny, natomiast poprzednia ustawa z 1983 roku, której był współautorem i komentatorem, to arcydzieło.

To właśnie w poprzedniej ustawie, którą zmieniono bez jakiegokolwiek uprawnienia definicję drogi i co za tym idzie skrzyżowania, także tego o ruchu okrężnym, był oczywisty, lecz wadliwie sformułowany przepis, o braku pierwszeństwa zawracającego na drodze z pierwszeństwem, który tak jak cofający, nie miał, nie ma i nigdy mieć nie będzie pierwszeństwa przed jakimkolwiek innym uczestnikiem ruchu drogowego.

W art. 18.4. ustawy Prawo o ruchu drogowym z 1983 roku czytamy: Kierujący pojazdem zawracając jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa również pojazdom wjeżdżającym z drogi podporządkowanej.

Skoro zawracający, tak jak cofający, nie ma pierwszeństwa przed nikim, to taki przepis jest zbyteczny i z tego powodu nie znalazł się w nowym, zgodnym z prawem europejskim, Kodeksie drogowym z 1997 roku. Poza tym był wadliwy, gdyż po pierwsze sugerował, że są inne miejsca na drodze, gdzie zawracający ma pierwszeństwo, co nie jest prawdą, a po drugie nie zaznaczono, że dotyczy nie drogi lecz dróg podporządkowanych i to tylko tych leżących po lewej stronie jezdni drogi z pierwszeństwem.

Tak to jest, gdy wpływowych ignorantów uznaje się za ekspertów jedynie z racji pełnionych funkcji i zajmowanych stanowisk, które powinny być, lecz nie zawsze są, obsadzone specjalistami o niepodważalnym autorytecie. To za sprawą tego właśnie peerelowskiego eksperta, który osobiście zabiegał w 1997 roku u Aleksandra Kwaśniewskiego, by ten nie podpisywał obecnie obowiązującej ustawy, a dyrektorów WORD skutecznie namawiał do bojkotu nowego prawa i stosowania w praktyce egzaminacyjnej poprzedniego Kodeksu drogowego, mamy do dziś problemy z właściwym rozumieniem obowiązującego prawa oraz dualizmem interpretacyjnym w praktyce WORD, ze wszystkimi tego konsekwencjami w zakresie bezpieczeństwa ruchu drogowego.

Przy okazji warto wiedzieć, że to właśnie Zbigniew Drexler wymyślił, że „ruch okrężny” to zmiana kierunku jazdy w lewo przy wyspie środkowej ronda z włączonym jeszcze przed wjazdem na rondo lewym kierunkowskazem, że złożona ze skrzyżowań zwykłych budowla typu rondo to pod względem zasad ruchu w całości jedno skrzyżowanie z jezdniami biegnącymi zawsze na wprost do wylotów, nawet wtedy gdy wprost zaprzecza temu zastosowane oznakowanie, że przy "ruchu okrężnym" na wprost do przeciwległego wylotu można jechać dowolnym pasem ruchu, że zmieniając kierunek jazdy w lewo na rondzie, które wg niego jest zwykłym skrzyżowaniem, należy w trakcie wykonywania tego manewru zmienić pas ruchu i kierunkowskaz z lewego na prawy, że na skrzyżowaniu na którym droga z pierwszeństwem zmienia swój kierunek, to nie droga zmienia swój kierunek lecz pierwszeństwo, a droga nadal biegnie, wbrew tabliczce T-6, prosto bez zmiany swego kierunku, że kierunek jazdy, to kierunek ruchu jadącego, że skręt w prawo z lewego pasa ruchu, czyli zabroniona prawem zmiana kierunku jazdy w prawo wprost z lewego pasa ruchu, to zmiana kierunku ruchu połączona z równoczesną zmianą pasa ruchu, że włączenie prawego kierunkowskazu przy zjeździe z ronda, to sygnalizowanie zamiaru opuszczenia ronda, a nie zmiany kierunku jazdy, że kierunkowskazy służą do wskazywania kierunku lub strony skrzyżowania, że o wymysłach dotyczących zanikających pasów ruchu i pierwszeństwa na zwężonych odcinkach jezdni nie wspomnę.

Otóż ten były wieloletni ministerialny urzędnik, pomimo braku wiedzy i właściwego wykształcenia, odpowiedzialny przez 34 lata za prawną regulację ruchu drogowego w PRL, współautor kodeksu drogowego z 1983 roku i ograniczenia znaczenia znaku C-12 "ruch okrężny" jest wciąż ekspertem o niepodważalnym autorytecie dla oficyny wydawniczej Grupa IMAGE, dyrektorów i egzaminatorów ośrodków ruchu drogowego, naukowców i inżynierów ruchu oraz całej rzeszy urzędników. Jest to efektem jego przystępnie napisanej książki, powielonej od 1998 roku w milionach egzemplarzy, której wydawcy sugerują, bez jakiegokolwiek uprawnienia poza wiarą w jego autorytet, jej zgodność z obowiązującą wykładnią prawa i jako taką kierują do osób zawodowo związanych z ruchem drogowym, takich jak wykładowcy i instruktorzy nauki jazdy, funkcjonariusze Policji i Sił Zbrojnych, pracownicy administracji państwowej i wymiaru sprawiedliwości, rzeczoznawcy, nauczający wychowania komunikacyjnego, a także do wszystkich pragnących poznać cel przepisu i sposób jego stosowania lub wyjaśnić wątpliwości wynikające z "suchego" języka prawa. Ci którzy w to uwierzyli dali się niestety, tak jak wydawcy, oszukać. Wiara czyni cuda, niestety nie w tym przypadku.

To właśnie Zbigniew Drexler, bez jakiegokolwiek uprawnienia uznał, że skoro w nowym prawie nie powtórzono cytowanego wyżej przepisu jego pomysłu, to: Wg obecnej normy kierujący na drodze podporządkowanej musi ustąpić pojazdowi zawracającemu na drodze z pierwszeństwem, a to oznacza obowiązek starannej obserwacji pojazdów z włączonym lewym kierunkowskazem na drodze z pierwszeństwem. Musi bowiem upewnić się, czy pojazd ten skręca, a więc opuści skrzyżowanie, czy zawraca, a wówczas musi mu ustąpić pierwszeństwa [Drexler Z., Przepisy ruchu drogowego, WKŁ, W-wa, 2001, s. 55 oraz Przepisy ruchu drogowego z ilustrowanym komentarzem, Grupa IMAGE, W-wa, 2012,, s. 106 i 107, a w wydaniu VI z 2019 roku odpowiednio s. 104 i 105], co poparł poniższym, sprzecznym z obowiązującym prawem, rysunkiem (rys. 1).

Niestety tak wadliwie są uczeni od 20 lat kandydaci na kierowców, gdyż takiego rozumienia prawa o ruchu drogowym wymagają od nich i instruktorów OSK egzaminatorzy WORD.

Rys. 1

Wg rysunku i stawianej tezy przez autora książki, kierujący czerwonym pojazdem ma pierwszeństwo przy zawracaniu przed pojazdem zielonym

Wg obowiązującego prawa ma pierwszeństwo jedyne przed pojazdem jadącym drogą podporządkowaną z prawej strony skrzyżowania

Powyższe byłoby prawdą, gdyby droga z której wyjeżdża kierujący zielonym pojazdem nie była drogą podporządkowaną, lecz droga wyjazdową ze strefy zamieszkania, drogą wewnętrzną, dojazdową lub drogą gruntową, gdyż jadący zielonym pojazdem byłby wówczas włączającym się do ruchu (rys.2).